Ο Σίντερ Άγιος Νίκολας Κλάας Βασίλης

Σάντα Κλάους και Σέιντ Νίκολας είναι το ίδιο; Τον γιορτάζουν και οι Καθολικοί στις 6 Δεκεμβρίου, μα για κάποιο λόγο έρχεται για αυτούς την παραμονή των Χριστουγέννων. Και ο δικός μας ο Άγιος Βασίλης τι σχέση έχει με όλα αυτά; Γιατί αφού είναι άλλος Άγιος έρχεται Πρωτοχρονιά, αλλά είναι ακόμη ντυμένος για διαφήμιση Κοκα-Κόλα; Παρακάτω θα σας παραθέσουμε ένα μεταφρασμένο κείμενο από την Ολλάνδική παράδοση του Σάντα Κλάας που περιέχει εξηγήσεις και ιστορικές αναδρομές στις ρίζες του Αγίου:

"Ποιος είναι ο Σάντα Κλάας; Πώς πήρε το όνομά του; Που μένει; Εσείς τον έχετε δει ποτέ;

Πριν ο Σάντα Κλάας έρθει στις Κάτω Χώρες, δηλαδή την Ολλανδία και το Βέλγιο, είχε πολλά άλλα ονόματα στις χώρες που ζούσε και στις χώρες που επισκεπτόταν. Κάποιοι λένε πως είχε γεννηθεί στη Μύρα εκατοντάδες χρόνια πριν οι Ολλανδοί καν αποκτήσουν τις βάφλες, τους μύλους και τα ξύλινά τους τσόκαρα! Άλλοι μας λένε πως σε καιρό πείνας, ο καλός Άγιος βρήκε τα σώματα τριών αγοριών να γίνονται τουρσί σε μια μπανιέρα, έτοιμα να πουληθούν και να φαγωθούν. Ο καλός κύριος και Άγιος που τον έλεγαν Νίκολας, έφερε πάλι στη ζωή τα τρία παιδιά. Λέγεται ότι τότε έχασε την ψυχραιμία του και έδωσε μια γερή μπουνιά σε ένα κύριο που τον έλεγαν Άριους. Μα ο παραμυθάς δεν τα πιστεύει αυτά, μάλλον ψέμματα είναι που προστέθηκαν αργότερα στην ιστορία. Πως θα μπορούσε άλλωστε ένας Άγιος να νευριάσει τόσο;

Μια άλλη ιστορία μας λέει τα εξής: Μια φορά ήταν τρεις αξιαγάπητες κοπέλες των οποίων ο πατέρας είχε χάσει όλη του την περιουσία. Ήθελαν πολύ να παντρευτούν αλλά δεν είχαν χρήματα για να αγοράσουν όμορφα φορέματα. Ο Άγιος λυπήθηκε και αυτές και τους μελλοντικούς συζύγους τους. Πήγε και άφησε έξω από το παράθυρό τους τρία σακιά γεμάτα χρυσάφι, το ένα μετά το άλλο. Έτσι, όπως γίνεται στα παραμύθια, τα αληθινά κορίτσια βρήκαν αληθινούς συζύγους και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Είναι αστείο πόσες ιστορίες υπάρχουν για αυτόν τον καλό άνθρωπο, τον Νίκολας, ακόμα και ότι ήταν Επίσκοπος ή Επιθεωρητής που πήγαινε στις εκκλησίες να δει αν όλα λειτουργούσαν κανονικά. Επειδή λοιπόν ο Αιδεσιμώτατος κύριος Νίκολας ταξίδευε πολύ, οι ναυτικοί και οι ταξιδιώτες έχτιζαν προς τιμήν του εκκλησίες. Για να μπορεί κανείς να ταξιδεύει χρειάζεται είτε πλοίο είτε άλογο για την ξηρά είτε ταράνδους στον μακρινό βορρά. Σήμερα λένε ότι ο έρχεται στην Ολλανδία με ατμόπλοιο και μάλιστα χρησιμοποιεί και αυτοκίνητο.

Τις παραμονές του Σάντα Κλάας τα παιδιά της Ολλανδίας βάζουν στην καμινάδα ένα ξύλινο τσόκαρο. Εκείνος βάζει μέσα τους λίγο σανό για να έχει το άλογο του ταξιδιώτη τροφή. Όταν ο Άι Νίκολας πρωτοήρθε στην Ολλανδία, κατέφτασε με πλοίο από την Ισπανία και ταξίδευε με άλογο. Τώρα έρχεται σε ένα πελώριο, ατσάλινο ατμόπλοιο. Ίσως στο μέλλον να έρχεται με αεροπλάνο. Για να γεμίσει όλες τις κάλτσες και τα παπούτσια, ο καλός Άγιος χρειάστηκε ένα ζωντανό να τον μεταφέρει. Το λευκό άλογο Σλέιπνιρ ήταν ήδη σελωμένο κι έτοιμο κι έτσι καβάλα σε αυτό ταξίδεψε ο Άγιος.

Και πως ντυνόταν ο Σάντα Κλάας;

Τα ρούχα του ήταν αυτά του Επισκόπου. Φορούσε κόκκινες ρόμπες και ένα μυτερό καπέλο, ψηλότερο κι από τουρμπάνι, με χωρίσματα δεξιά-αριστερά και με μυτερή κορυφή στο πάνω μέρος. Στο χέρι του κρατούσε μια γκλίτσα που είχε δανειστεί από τους βοσκούς προβάτων. Με αυτήν βοηθούσε τα πρόβατα να περάσουν δύσβατους τόπους και την είχε κάνει χρυσή. Τα μαλλιά του ήταν λευκά και τα μάγουλά του ρόδινα. Παρόλο που ήταν γέρος, ήταν πολύ ενεργητικός με καρδιά και συναισθήματα μικρού παιδιού. Και αυτός ξεκίνησε με την πρώτη μητρική αγάπη και την πρώτη πατρική φροντίδα, αλλά δεν γέρασε ποτέ.

Όταν ο Σάντα Κλάας ταξίδεψε βόρεια στη Νορβηγία και όλες αυτές τις παγερές περιοχές, όπου και υπήρχαν έλκυθρα και τάρανδοι, άλλαξε τα ρούχα του. Αντί για την κόκκινη ρόμπα του, φορά τώρα ένα παλτό, πολύ πιο κοντό με λευκή σαν το χιόνι γούνα ερμίνας. Έβγαλε και το μυτερό του καπέλο και έβαλε σκουφί και άφησε πίσω του την γκλίτσα του. Στο χιόνι οι ρόδες δεν είναι και πολύ χρήσιμες, χρειάζονται ζωντανά που μπορούν και τρέχουν για να ταξιδεύει κανείς γρήγορα. Έτσι, αντί για άλογο και κάρο, τώρα οδηγά έλκυθρο που το σέρνουν δυο αρσενικά ελάφια με μεγάλα κέρατα. Σε όλες τις χώρες βάζει τα δώρα του μέσα σε κάλτσες ή παπούτσια, κάτι που αρέσει πολύ στα παιδιά. Στη Γροιλανδία, για παράδειγμα, δίνει στα παιδιά λίπος φώκιας και αγκίστρια για ψάρεμα. Τα δώρα του βλέπετε, διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Μα παντού, για τα άτακτα αγόρια και κορίτσια αφήνει ένα διακοπτάκι ή τίποτα απολύτως.

Όταν ο Σάντα Κλάας ταξιδεύει μοιράζει σε όλους ωραία πράγματα. Σαν πήγε για πρώτη φορά στη Νέα Ολλανδία της Αμερικής, τί έφερε πίσω στην Ολλανδία;

Εδώ ήταν, στη νέα ήπειρο, που βρήκε καλαμπόκι, πατάτες, κολοκύθες, ζάχαρη σφενδάμνου και κάτι που μπαίνει σε πίπες για κάπνισμα. Εκτός από περίεργα ζώα όπως ρακούν και γαλοπούλες, βρήκε και πολλά περίεργα λουλούδια. Κάτι που θεωρείται αγριόχορτο, ο φλόμος, θεωρείται πολύ όμορφο από τους Ευρωπαίους που δεν το είχαν ξαναδεί. Σήμερα ονομάζεται το Βελούδινο Φυτό ή το Κηροπήγιο του Βασιλιά.

Το καλύτερο που συνέβη όμως ήταν που ο Σάντα Κλάας βρήκε ένα νέγρικο αγόρι, τον Μαύρο Πητ, τον πιο πιστό από όλους τους βοηθούς του. Στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας, οι φοιτητές στήνουν κάθε χρόνο καρναβάλι και αναπαραστούν τον Σάντα Κλάας πάνω στο άλογό του με τον Μαύρο Πητ στο πλάι του, πάντα πολυάσχολο. Ο πατέρας του Μαύρου Πητ έφερε φυστίκια από την Αφρική στην Αμερική και προς έκπληξη των μικρών Ολλανδών όταν τα βρίσκουν, ο Σάντα Κλάας βάζει και μια χούφτα από δαύτα μερικές φορές στα τσόκαρά τους.

Ο Σάντα Κλάας είχε πολλή δουλειά να κάνει επισκέφτοντας όλα τα σπίτια και δημόσια σχολεία της Νέας Ολλανδίας. Σε αυτά τα σχολεία αγόρια μα και κορίτσια είχαν δωρεάν εκπαίδευση. Σε μετέπειτα επισκέψεις του εκεί, έμαθε για τον Καπετάνιο Κιντ και τους πειρατές του που φορούσαν ριγέ πουκάμισα και κόκκινα σκουφιά, έκαναν τα μαλιά τους κοτσίδα και τα έδεναν με δέρματα χελιών, έτσι που έπεφταν στην πλάτη τους. Αυτοί οι τύποι φορούσαν σκουλαρίκια και στις ζώνες τους είχαν πιστόλια και μαχαίρια. Αντί να βγάζουν τα προς το ζειν με έντιμο τρόπο και να τα δίνουν στους φτωχούς ή να κάνουν δώρα στα παιδιά, αυτοί οι πειρατές λεηλατούσαν καράβια. Λέγεται πως στη συνέχεια έθαβαν τον θησαυρό τους. Τρελοί και παιδιά που διάβαζαν πολλές ιστορίες άρχισαν να σκάβουν παντού να βρουν τον θησαυρό του Καπετάνιου Κιντ.

Του Σάντα Κλάας δεν του άρεσε καθόλου αυτό. Επιπλέον, φερόταν σε κακόμοιρους σκλάβους και λευκά παιδιά με τον ίδιο τρόπο. Έτσι και οι έγχρωμοι άνθρωποι αγάπησαν εξίσου τον καλό Άγιο. Τα παιδιά τους κρεμούσαν και αυτά τις κάλτσες τους την παραμονή της 6ης Δεκεμβρίου.

Ο Σάντα Κλάας γέμισε τις ψυχές των κατοίκων της Νεας Ολλανδίας με το καλόκαρδό του πνεύμα και μέχρι σήμερα παιδιά απ' άκρη σ' άκρη των Η.Π.Α. και όσοι Αμερικανοί ζουν στο εξωτερικό κρεμούν τις κάλτσες τους περιμένοντας να τους επισκεφτεί.

Στην Ολλανδία, ο Μαύρος Πητ ήταν πιστός στον αφέντη του κουβαλώντας όχι μόνο τα δώρα για τα καλά παιδιά μα και τα διακοπτάκια για τα κακά. Απ'τη μια μεριά υπάρχουν τα όμορφα δώρα για τα φρόνιμα παιδάκια, από την άλλη τα κουτιά γεμάτα φλοιούς και ψάθες, λουριά και σκληρές χτένες για τα άτακτα και στη μέση ο Μαύρος Πητ κρατά το Κέρας της Αφθονίας. Μέσα του υπάρχουν κούκλες, βάρκες, τρομπέτες, τύμπανα, τόπια, κουκλόσπιτα, σημαίες, όλα τα ζώα της Κιβωτού του Νώε, τουβλάκια, κάστρα και ναυαρχίδες, βιβλία, μικρά τρενάκια, αυτοκινητάκια, αεροπλάνα, ξύλινα αλογάκια και μύλοι, χώρια τα κουλουράκια, ζαχαρωτά, βώλους, βεντάλιες, δαντέλα και άπειρα άλλα όμορφα πράγματα.

Ο Πητ φροντίζει και το Σλέιπνιρ, το άλογο του Σάντα Κλάας που τόσο γρήγορο είναι που τορπίλες και ταχύπλοα έχουν πάρει το όνομά του. Αυτό το θαυμάσιο άτι είχε κάποτε οκτώ οπλές. Τότε τον καβαλούσε ο Ουόντεν, αλλά με τον καιρό αποκόλλησε τέσσερα από αυτά για να μην μοιάζει με σαρανταποδαρούσα όταν το καβαλούσε ο Σάντα Κλάας. Κάθε φορά που ο Σάντα Κλάας περπατά, το ίδιο κάνει και ο Πητ, παρόλο που είναι φορτωμένος με βαριά μπαούλα γεμάτα δώρα για τα παιδιά.

Τον Σάντα Κλάας δεν τον νοιάζει αν τα παιδιά είναι πλούσια ή φτωχά, μόνο αν ήταν φρόνιμα ή άτακτα. Άτακτα είναι αυτά που κλέβουν μαρμελάδα από το βάζο, μπισκότα από την κουζίνα, κύβους ζάχαρης από το μπολ, αυτά που τρώνε πολλά γλυκά ή αυτά που είναι αγενή, τσιγκούνηδες, εγωιστές ή έχουν κακή συμπεριφορά και για δώρο παίρνουν διακοπτάκια. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά που ξεκινούν την εκκλησία μόνο μερικές εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα και ξαναπηγαίνουν πάλι τον επόμενο Δεκέμβρη. Ο Σαντα Κλάας τότε αναθέτει στον Πητ να τους δώσει ένα γερό χέρι ξύλο.

Στην Ολλανδία, ο Πητ ακόμη φορά το ένδυμα από τον καιρό της Νεας Ολλανδίας. Φορά ένα κοντό σακάκι με ριγέ παντελόνι σε έντονα χρώματα, παπούτσια δεμένα στα πόδια του, κόκκινο σκουφάκι και κασκόλ στον λαιμό. Κάποιες φορές πιάνει κακά παιδιά και τα βάζει στον σάκο του για λίγη ώρα, να τα τρομάξει. Ή τα κλείνει σε σκοτεινή ντουλάπα ή τα βάζει για ύπνο νηστικά. Ή, αντί για έντεκα σταρένιες πάστες για πρωινό, τα αναγκάζει να σταματήσουν να τρώνε μετά από πέντε. Όταν ο Σαντα Κλάας φεύγει από την Ολλανδία να γυρίσει στην Ισπανία ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, ο Πητ φροντίζει το Σλέιπνιρ και κρύβεται μέχρι να ξαναγυρίσει ο Σάντα Κλάας την επόμενη χρονιά.

Ο παραμυθάς ξέρει που ζει ο Σάντα Κλάας, αλλά δεν το μαρτυρά."

Πηγή: www.worldoftales.com