Ο Πρίγκιπας Μάρκο
Ο Μάρκο Κραλιέβιτς είναι ένας πολυτραγουδισμένος και πασίγνωστος ήρωας στα Βαλκάνια. Λατρευόταν στη Βουλγαρία, στην Κροατία και είναι ένας από τους πιο αγαπημένους ήρωες της Σερβίας. Ήταν μάλιστα και βασιλιάς της Σερβίας τον 14ο αι. μ. Χ. Λέγεται μάλιστα ότι ήταν και γιός του βασιλιά Βουκασίν. Εδώ, στο παραμύθι μας, σας παρουσιάσαμε τη στιγμή που είχε περάσει από την Κροατία, συγκεκριμένα για να σκοτώσει... τον Άραβα.
Βασίλεψε τον καιρό που τα Βαλκάνια ήταν στην εξουσία των Τούρκων και, όπως υπαινίσεται η ιστορία μας, ο ήρωας δεν είχε κανένα πρόβλημα να αγνοήσει τις προσταγές του Σουλτάνου όταν αυτές δεν χωρούσαν στο πρόγραμμά του. Από την άλλη όμως, μια κοινή εξωτερική απειλή αναγκάζει τελικά τον ήρωά μας να βοηθήσει την κατάσταση μόνο όταν τον βολεύει και με τον δικό του τρόπο.
Κάτι που δεν είναι καθόλου κοινότυπο σε τέτοιου είδους παραμύθια και έπη είναι η αδιαφορία του Μάρκο για την πριγκίπισσα ή για οποιαδήποτε πιθανή σύντροφο. Παρόλο που τη βοηθά να αποφύγει τον γάμο της με τον "βάρβαρο" Άραβα, ούτε το χέρι της ζητά μα ούτε και την κλέβει, μόνο της μιλάει σαν ίση. Είναι υπάκουος γιός και φροντίζει να αποκατασταθεί η μητέρα του πριν φύγει για τα ξένα.
Επιπλέον, δεν τον ενδιαφέρουν τα πλούτη, το μόνο που θέλει είναι να εξερευνήσει τον κόσμο και να είναι ο καλύτερος στη μάχη, βάζοντας τον εαυτό του διαρκώς σε κίνδυνο προκαλώντας σε μάχη άλλους ήρωες. Ο Ουρμπανούσα (Μούσα ο Αλβανός ή καλύτερα Μούσα ο Αρμπανιανός) συμβολίζει εδώ τις εσωτερικές διαμάχες στα Βαλκάνια εκείνο τον καιρό, ενώ ταυτόχρονα, συμβολικά απανθρωποποιείται τελείως έχοντας τις τρεις του καρδιές ενώ μία από αυτές είναι μάλιστα και το σύμβολο του... Διαβόλου. Κάτι που ο ήρωάς μας απορρίπτει αμέσως!
Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας στην οποία ο αθάνατος Μάρκο, έχον τας πια δει τα πάντα και σοκαρισμένος από τον ερχομό και τη βιαιότητα της αυτοματοποίησης (όπλα), αποσύρεται και αδημονεί να τον καλέσει ξανά η ανθρωπότητα στο προσκήνιο όταν αυτή θα είναι έτοιμη. Με τα πολιτικά της παιχνίδια όμως, η ανθρωπότητα (και μάλιστα οι κυβερνήτες της) θέλησε να διατηρήσει το status quo και να μην προσκαλέσει πίσω τον ήρωα - αυτό μπορεί να παραλληληστεί και με το τέλος των μύθων και το πέρασμα στην εποχή του ορθολογισμού και της επιστήμης. Όπως και να 'χει... τα χνάρια του αλόγου του μπορούμε να τα δούμε ακόμη και σήμερα!