Ουασκό, των Τσινούκ
Συνεχίζουμε το ταξίδι μας στους Ιθαγενείς (Πρώτα Έθνη) των ΗΠΑ και του Καναδά και ποιοι καλύτεροι για να καταλάβουμε τον σύνδεσμο μεταξύ λαών-φυλών από τους Ουασκό.
Οι Ουασκό λοιπόν, είναι φυλή των Τσινούκ και έχουν για δίδυμη φυλή τους, τους Ουίσραμ. Έχουν σήμερα τον καταυλισμό τους στο Όρεγκον και είναι από τις λεγόμενες Φυλές του Οροπεδίου. Ευτυχώς, είναι από τις φυλές που δεν ξεριζώθηκαν, εκεί όπου είναι και σήμερα, εκεί κοντά έμεναν και παλιότερα και, παρόλο που ο πληθυσμός τους έχει αποδεκατιστεί, παλεύουν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν την παράδοση, γλώσσα και γη τους σύμφωνα με την ιστορία τους. Το όνομα Ουασκό πάει να πει "μικρό μπολ" και έδωσαν αυτό το όνομα στη φυλή τους από αυτό ακριβώς το σχήμα που είχε ένα βράχος κοντά εκεί που εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά. Είναι "εγκατεστημένοι", "καθιστικοί" άνθρωποι, που πάει να πει πως δεν έκαναν επιδρομές και δεν μετακινήθηκαν ποτέ από εκεί που ήταν αντίθετα με πολλούς άλλους λαούς και φυλές ιθαγενών οι οποίοι μετακινούνταν είτε επειδή έτσι τους άρεσε είτε επειδή έπρεπε.
Η τροφή τους αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από την αλιεία και ήταν γνωστοί ως δεινοί έμποροι - αγαθών μα και ανθρώπων, υπηρετών. Παρόλο που είχαν πολύ καλές σχέσεις με τους λευκούς έμπορους όταν εκείνοι τους έφτασαν, πάλι η καταστροφή και η γενοκτονία που υπέστησαν ήταν μεγάλη. Τους αποδεκάτισαν η ευλογιά, η μαλάρια και η ανεμοβλογιά κι ας αποτελούνταν από 21 χωριά. Σήμερα ο πληθυσμός τους είναι γύρω στους 200!
Παρόλο που οι Ουασκό δεν είχαν τοτέμ και συγκεκριμένους προστάτες-πνεύματα, το κάθε χωριό είχε έναν προστάτη που, εκτός από το Κογιότ, ήταν άμορφος, μια ύπαρξη αιθέρια, ανώτερη και ακατανόητη. Οι χοροί τους ήταν τρεις: Ο χορός της εμμηνόρροιας ή του φεγγαριού, ο χορός του Πνεύματος όπου και στους νεότερους του χωριού τότε εμφανιζόταν και το Πνεύμα που θα τους καθοδηγούσε και τέλος, ο χορός τους σκαλπ, για να καταλαγιάσουν την επιθετικότητά τους.
Η τέχνη τους έχει χαθεί με το πέρασμα των χρόνων, μα έχουν δανειστεί από βορειότερους λαούς της Κολούμπια και από ότι φαίνεται έχουν κάνει έναν ωραιότατο συνδυασμό με παλαιότερες δικές τους τεχνοτροπίες.
Στην ιστορία μας, μπορούμε να δούμε πάλι τον ρόλο που παίζουν οι γυναίκες σε αυτή τη φυλή. Παρόλο που είναι ανήκουστο να είναι αρχηγός μια γυναίκα, ο σεβασμός που τους προσάπτει η φυλή είναι βαθύς και πάει με τις γενιές. Η κοπέλα είναι ελέυθερη να καθορίσει το μέλλον της και μάλιστα, παραδοσιακά, αν δεν της άρεσε ο γαμπρός, δεν τον έπαιρνε. Ο αρχηγός της φυλής δεν αναγκάζει κανέναν να θυσιαστεί και η κοπέλα καλεί το πνεύμα να της παρουσιαστεί και να την καθησυχάσει. Κι έτσι σήμερα, έχουμε τον καταπληκτικό αυτό καταρράκτη!
Πηγές: