Άνθρωποι και Γίγαντες

Το παραμύθι του Σφουγγάρη (Sponsken) από το Βέλγιο είναι στ' αλήθεια γεμάτο χιούμορ και δολοπλοκίες. Αντίθετα όμως από άλλα παραμύθια, όπου ο "καλός" πρίγκιπας ή το "καλό" φτωχαδάκι καταλήγουν να κλέβουν και να ξεγελούν χωρίς κανείς να λέει τίποτα για την ηθική τους, στον Σφουγγάρη ταιριάζει.

Ίσως γιατί ο Σφουγγάρης φαινόταν καπάτσος από μικρός. Ίσως γιατί ποτέ δεν το έπαιξε υπεράνω μα ούτε και γενναίος. Από την αρχή ήταν υπολογιστικός και υπομονετικός, είχε καταλάβει ότι δεν μπορούσε να τα βάλει με τη μυϊκή δύναμη του γίγαντα κι έτσι βασίστηκε στην ευπιστία των άλλων. Είναι πράγματι ένα παραμύθι που μας μαθαίνει ότι τα φαινόμενα απατούν και ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τις ικανότητες κάποιου μόνο και μόνο από την εμφάνισή του.

Αυτό το παραμύθι μπορεί σε κάποιους να θυμίζει αυτό με τον γενναίο ραφτάκο (εφτά με ένα χτύπημα; σας θυμίζει κάτι;). Και πολύ καλά θα κάνει γιατί όντως οι αδερφοί Γκριμμ βρήκαν το λαϊκό παραμύθι του Σφουγγάρη και το "πείραξαν" να γίνει λίγο πιο επικό. Αν θυμάστε, κι εκεί ο ραφτάκος παγίδευε και σκότωνε θηρία όπως τον μονόκερω, αλλά την ιστορία αυτουνού του περίεργου αλόγου θα σας την πούμε με αφορμή άλλη ιστορία.